De Uil

De Uil (vertaald van Edward Thomas’ gedicht: “The Owl”) Heuvelafwaarts kwam ik, hongerig maar nog niet uitgehongerd Koud, toch was ik warm van binnen, dat was het bewijs Tegen de Noorden wind; moe, zo erg dat rust Onder een dak het heerlijkst leek, met drinken en spijs Toen bij het hotel had ik eten, vuur en rust Wetende hoe hongerig, koud en moe ik was De hele nacht was uitgestorven behalve Het gehuil van een uil, een uiterst weemoedig gehuil Uitgeschud en duidelijk op de heuvel, Geen vrolijke kaart, noch reden tot verblijding, Maar iemand die me vertelde waar ik aan was ontsnapt, En konden niet, die nacht, waar ik in ging En gezouten was mijn eten, mijn antwoord Gezouten en ontnuchtert, ook, door de vogels zang Sprekend voor ieder wie onder de sterren lag Soldaten en armen, niet in staat om zich te voelen: senang